ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΣΤΟ ΚΑΤΣΤΗΜΑ "ΜΥΛΩΝΑΣ" ΣΤΗΝ ΚΥΨΕΛΗ, ΣΤΗΝ ΠΑΝΟΡΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΥΣ

ΑΝ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΧΡΟΝΟ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ... ΘΑ ΓΚΡΕΜΙΣΤΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΦΟΥΡΝΟΣ

  Στο κατάστημα της αλυσίδας “ΜΥΛΩΝΑΣ” στη πλατεία Κυψέλης πίσω από τις βιτρίνες και τους πάγκους με τα ψωμιά ,επικρατεί εργασιακός μεσαίωνας και τρομοκρατία .Η συνάδελφος μας Ι.Μ. και μέλος του σωματείου σερβιτόρων μαγείρων και λοιπών εργαζομένων στον κλάδο του επισιτισμού, ξεκίνησε να εργάζεται στο εν λόγω κατάστημα από τον Ιούνιο 2018 ως πωλήτρια στη νυχτερινή βάρδια (23:00 – 07:00) . Ήταν εργαζόμενη σε μία εταιρία που πίσω από τα αφεντικά «βιτρίνα» βρίσκεται ο γνωστός Γιαννακόπουλος που το όνομα του και οι αλυσίδες φούρνων που ελέγχει (Αττικοί φούρνοι, Χωριάτικο, Bread factory είναι κάποιοι από αυτούς) συνδέονται με μεγάλα κυκλώματα σωματεμπορίας.

  Εκτός όμως από το ποιος είναι το πραγματικό αφεντικό σημασία έχουν και οι γενικότερες συνθήκες εκμετάλλευσης όπως εφαρμόζονται και από το σύνολο των αφεντικών. Οι συμβάσεις που εκβιαστικά υπογράφονται είναι κατώτερες της πραγματικής συμφωνίας και τα μεροκάματα που δίνονται είναι χωρίς τις νόμιμες προσαυξήσεις. Τα δώρα και τα επιδόματα είναι από δαγκωμένα έως ανύπαρκτα και διαμορφώνονται αυθαίρετα ανάλογα με τη σχέση που θέλουν να έχουν τα αφεντικά με τον κάθε εργαζόμενο. Όλα αυτά για μια εντατικοποιημένη εργασία σε ρυθμούς εξουθενωτικούς χωρίς το παραμικρό διάλλειμα.

  Χαρακτηριστικό των πρακτικών που ακολουθούν τα αφεντικά της εταιρίας ΜΥΛΩΝΑΣ είναι οι απολύσεις (οικειοθελής αποχωρήσεις) που γίνονταν χωρίς να το γνωρίζουν οι εργαζόμενες. Αν για παράδειγμα μια εργαζόμενη πλησίαζε την ολοκλήρωση ενός έτους δουλειάς μέσα στις γαλέρες τους, ο λογιστής ετοίμαζε χαρτιά οικειοθελούς αποχώρησης ώστε αφενός να γλυτώσουν την αποζημίωση σε περίπτωση απόλυσης και αφετέρου να μην υπάρχουν οι προσαυξήσεις και τα δικαιώματα με βάση το χρόνο εργασίας στην εταιρία.

  Όλα αυτά μέχρι στιγμής είναι πράγματα που λίγο ή πολύ έχουμε δει σε κάθε χώρο εργασίας μας στον επισιτισμό.  Αυτό που κάνει την εταιρία ΜΥΛΩΝΑΣ ένα πραγματικό κάτεργο είναι ένα 24ωρο καθεστώς ελέγχου κάθε κίνησης και συνομιλίας των υπαλλήλων του. Κάθε χώρος του καταστήματος έχει μικρόφωνα και κάμερες καταγραφής. Οι παρακολούθηση των εργαζομένων γίνεται από τα κεντρικά γραφεία της εταιρίας. Εκεί σε βάρδιες αναλαμβάνουν όλο το 24ωρο να ελέγχουν τους υπαλλήλους και να τους τηλεφωνούν όταν βλέπουν κάτι που «δεν τους αρέσει». Αν για παράδειγμα δυο εργαζόμενες συνομιλούν στη γλώσσα καταγωγής τους και όχι στα ελληνικά πέφτει το τηλεφώνημα και τους ζητείται να μην ξανασυμβεί. Από τις συνομιλίες με τους πελάτες και τις ολιγόλεπτες καθυστερήσεις προσέλευσης στη δουλειά μέχρι και το χτένισμα κάποιας εργαζόμενης επισημαίνεται και σχολιάζεται ειρωνικά σε συνεχόμενα τηλεφωνήματα-παρεμβάσεις από τα «κεντρικά». Πέραν των καμερών και των μικροφώνων σε άτακτα χρονικά διαστήματα γίνονται αιφνιδιαστικοί έλεγχοι στις τσάντες και τα προσωπικά αντικείμενα των υπαλλήλων. Όλη αυτή η διαδικασία συμμόρφωσης και επιτήρησης, ο εξευτελισμός και η βία που επιβάλλεται στη σωματική και ψυχική υγεία των εργαζομένων δημιουργεί ένα κλίμα τρομοκρατίας στους εργαζόμενους η αίσθηση του οποίου τους συνοδεύει και στην υπόλοιπη ζωή τους.

  Η συνάδελφος μας Ι.Μ. και μέλος του Σωματείου μας τους τελευταίους μήνες άρχισε να μπαίνει όλο και περισσότερο στο στόχαστρο των αφεντικών και των ρουφιάνων του. Ο λόγος φυσικά δεν ήταν προσωπικός. Η συμμετοχή της στη γενική απεργία της 1^ης Μαΐου η αντίδραση της σε απολύσεις συναδελφισσών της αλλά και οι διεκδικήσεις της για αυτονόητα όπως το να μην πηγαίνουν τα φιλοδωρήματα στα αφεντικά είναι από μόνοι τους λόγοι για να ξεκινήσει μια καθημερινή πίεση εναντίον της. Η υπεύθυνη του καταστήματος και πρόθυμο τσιράκι του “καλού” της αφεντικού έκανε τα αδύνατα δυνατά ώστε η Ι.Μ. να παραιτηθεί συντόμως. Φωνές μπροστά σε κόσμο, ρουφιανιές στο προσωπικό και στα αφεντικά και άλλες αδικίες που δεν χωράνε σε δύο κόλλες χαρτί. Μέσα σε αυτή την καθημερινή κόλαση που δεν δημιουργήθηκε από μία υπεύθυνη που έκανε του κεφαλιού της αλλά ήταν πλήρως ευθυγραμμισμένη με της ανάγκες του αφεντικού  πάνω από 50 εργαζόμενες/οι μέσα σε 1 χρόνο αναγκάστηκαν να δηλώσουν παραίτηση αφού δεν αντέχανε τον εξευτελισμό και τη πίεση αυτή.

Μη αντέχοντας ως άτομο και ως άνθρωπος αυτή τη τεράστια αδικία σε βάρος της αλλά και σε βάρος των υπόλοιπων συναδέλφων της ,η συναδέλφισσα μας αηδιασμένη και ξενερωμένη αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Προσφεύγει στην επιθεώρηση εργασίας διεκδικώντας τα νυχτερινά ένσημα και τις προσαυξήσεις, τα δώρα, τα επιδόματα, τις Κυριακές και τις αργίες που δεν της έχουν καταβληθεί    

Ως εργαζόμενες/οι βιώνουμε καθημερινά στο πετσί μας την εκμετάλλευση που μας επιβάλλεται  για τα κέρδη των αφεντικών σε μαγαζιά σαν και αυτό αλλά και έξω από τους χώρους της δουλειάς. Όταν δεν μας φτάνουν τα λεφτά και ο χρόνος για να ζήσουμε και τα πάντα περιστρέφονται γύρω από τη δουλειά και η μέρα μας ξεκινάει και τελειώνει με άγχος και πίεση. Απέναντι σε αυτόν τον κόσμο της εκμετάλλευσης και της βίας επιλέγουμε να στεκόμαστε η μια δίπλα στην άλλη, να συλλογικοποιούμε τις ανάγκες μας και να σπάμε το φόβο μας. Φτιάχνουμε δομές που θα πλαισιώσουν κάθε συναδέλφισσα και συνάδελφο που επιλέγει να αντισταθεί στη βία που μας επιβάλλεται. Οργανωνόμαστε στο σωματείο μας και απαντάμε με αγώνες σε όλους αυτούς που μας θέλουν διαιρεμένες και αδύναμες.

Διεκδικούμε τα εργατικά μας δικαιώματα και δεν κάνουμε ούτε ένα βήμα πίσω.

Καμία εργαζόμενη μόνη της σε αυτή τη γαλέρα και πουθενά.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΡΓΑΤΡΙΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ

ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΡΟΥΦΙΑΝΟΥΣ ΤΟΥΣ