Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Φεβρουάριος, 2016

Φωτογραφίες από την παρέμβαση του σωματείου στο μαγαζί "Μεϊντάνι" (Εξάρχεια) για την απόλυση συναδέλφισσας [Παρασκευή 26/2]

Εικόνα

Κείμενο του σωματείου που μοιράζεται για το μαγαζί "Τσίμπι-Τσίμπι" στην Κυψέλη [Κυριακή 21/2]

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ:  ΤΣΙ(Μ)ΠΙ(Σ) ΤΣΙ(Μ)ΠΙ(Σ) Η συναδέλφισσα Α.εργάστηκε στο μαγαζί Τσίμπι-Τσίμπι (Φωκίωνος Νέγρη 35) από το Νοέμβρη του 2015 έως το Γενάρη του 2016. Ξεκίνησε να δουλεύει κάποια πρωινά, ενώ τα αφεντικά(δύο αφεντικά,ένας υπεύθυνος του πρωινού και ένας του βραδινού) δεν της είχαν πει πόσα μεροκάματα θα κάνει την εβδομάδα.Αντίθετα, ενημερωνόταν για το πότε θα δουλεύει την προηγούμενη μέρα και το πρόγραμμα δεν ήταν ποτέ σίγουρο.Άλλωστε πλέον θεωρείται δεδομένο για τα αφεντικά ότι μπορούν να σου κάνουν ανάκριση για το πού έχεις δουλέψει, τι κάνεις, πού μένεις, αλλά όταν φτάνουμε στο κομμάτι του: πόσα λεφτά θα παίρνεις, πόσα ένσημα, πόσες μέρες,η κουβέντα απότομα λήγει. Τα αφεντικά από την πρώτη μέρα της ζήτησαν τα χαρτιά για να φτιαχτεί η σύμβασή της, αφού όπως της είπαν ήθελαν να είναι τυπικοί. Η Α.τους πήγε τα χαρτιά, η σύμβαση όμως μάλλον κάπου χάθηκε στο δρόμο. H Α. μετά την πρώτη εβδομάδα, στην οποία δούλεψε κάποια πρωινά μεροκάματα, ξεκί

Κείμενο του σωματείου για απόλυση εργαζόμενης που ζήτησε τα ένσημά της στο μαγαζί "Χίλιες & Δύο Νύχτες" στο Ψυρρή [Παρασκευή 19/2]

Αριστερά αφεντικά παντού Ένσημα πουθενά! Η μουσική σκηνή “Χίλιες & Δύο Νύχτες” ( Καραϊσκάκη 10, στην περιοχή του Ψυρρή) του Memo Daoud, είναι μία κλασσική περίπτωση επιχείρησης, όπου ο εργαζόμενος/η, δεν βρίσκεται ποτέ σε ένα και μόνο πόστο. Ο ίδιος άνθρωπος που θα πρέπει να είναι στην είσοδο την ώρα προσέλευσης των πελατών για να τους δώσει εισιτήρια, είναι ο ίδιος που μεταξύ 20ου και 100ου ανοίγματος αυτής της πόρτας θα πρέπει να πεταχτεί και πάρει παραγγελίες, να μπει στο μπαρ να τις ετοιμάσει, να μπει στη κουζίνα να πάρει τα φαγητά, να καθαρίσει τις τουαλέτες κατά την διάρκεια της βάρδιας καμιά-δυό φορές, να ακούσει και την κατσάδα της ημέρας. Τα ανασφάλιστα ημερομίσθια της ντροπής, δυστυχώς δεν είναι ικανά να αντισταθμίσουν τις σκηνές σουρεαλισμού που εκτυλίσσονται καθημερινά στο μαγαζί τού –όπως ο ίδιος περηφανεύεται- κομμουνιστή εργοδότη. Η Φ. μέλος του Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων του κλάδου του επισιτισμού, εργαζόταν στη μουσική σκηνή ‘