Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων του κλάδου του επισιτισμού

  Μπαρμπαλιάς : Γεύσεις εξ’ ανατολής και μεσαίωνα Διανύουμε μια περίοδο γενικευμένης εργασιακής επισφάλειας στο σύνολο των μαγαζιών που πουλάμε καθημερινά την εργατική μας δύναμη. Καλούμαστε διαρκώς να υπομείνουμε καθημερινές προσβολές και δυσμενείς συνθήκες εργασίας στα μαγαζιά που εργαζόμαστε ώστε να επιβιώσουμε οικονομικά. Μία συνθήκη που ελέω covid, δίνει το καλύτερο πάτημα σε κράτος και αφεντικά να γίνουν εκφραστές ακόμη πιο επιθετικών πρακτικών πάνω στα σώματα και τις αντοχές μας. Μία συνθήκη που αντιλαμβανόμαστε και με το παραπάνω πως δεν είναι κάτι το παροδικό, αλλά διαρκές. Από αυτή την δυστοπία δεν θα μπορούσαν να λείπουν και τα εργασιακά κάτεργα του «Μπαρμπαλιά». Και στις τρεις επιχειρήσεις της αλυσίδας( Φιλαδέλφεια, Ν. Ιωνία και Μαρούσι) η «συνταγή» είναι μία. Μισό ένσημο την εβδομάδα για πενθήμερη / εξαήμερη εργασία και πενιχροί μισθοί/ωρομίσθια. Διαρκείς βλαπτικές μεταβολές των προγραμμάτων με πρόσχημα τις εκάστοτε ανάγκες της επιχείρησης (μειωμένες ώρες και μερο

  Απεργιακή συγκέντρωση (παίρνοντας όλα τα απαραίτητα μέτρα υγειονομικής προστασίας) στις 11.00πμ στην πλατεία Κλαυθμώνος Η πανδημία για την κυβέρνηση δε φαίνεται να είναι τίποτα άλλο παρά ο καταλύτης για τη θέσπιση μέτρων και νόμων ενάντια στα εργασιακά και δημοκρατικά μας δικαιώματα, εντείνοντας τις ταξικές ανισότητες, μετακυλίοντας κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις στα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα. Με μότο της την «ατομική ευθύνη» , η κυβέρνηση επιμένει να παρουσιάζει ως αντιμετώπιση της πανδημίας την επιβολή περιορισμών και απαγορεύσεων. Παράλληλα, δεν κάνει λόγο για την ενίσχυση της δημόσιας υγείας, ενώ κονδύλια πηγαίνουν στους ιδιώτες κλινικάρχες και καναλάρχες, στις πολεμικές δαπάνες και στην αστυνομία. Όσον αφορά τα κρατικά επιδόματα-χαρτζιλίκι, θα δοθούν με τον κλασικό αυθαίρετο και γραφειοκρατικό τρόπο του Ελληνικού κράτους, αποκλείοντας το μεγαλύτερο κομμάτι της τάξης μας. Καθώς, η κυβέρνηση εθελοτυφλεί απέναντι στην ανασφάλιστη εργασία και τους ανέργους, οι οποίο

  Ανακοίνωση για την αστυνομική βία και τρομοκρατία στις 17 Νοέμβρη Χαιρετίζουμε τη συμμετοχή εργατικών σωματείων, φοιτητικών συλλόγων και άλλων μαζικών και πολιτικών φορέων και οργανώσεων στις εκδηλώσεις τιμής, μνήμης και αγώνα για την εξέγερση του Πολυτεχνείου, που πραγματοποιήθηκαν στην Αθήνα και στις άλλες πόλεις. Όλες οι συγκεντρώσεις γίνανε με βάση τις υποδείξεις των υγειονομικών, που φώναξαν τα διαχρονικά και επίκαιρα συνθήματα του Πολυτεχνείου αλλά και τα αιτήματα που είναι άμεση ανάγκη να υλοποιηθούν για την προστασία της ζωής, της υγείας και των δικαιωμάτων μας. Καταγγέλλουμε το όργιο αστυνομικής βίας που εκδηλώθηκε από το πρωί της 17 ης Νοέμβρη και ως αργά το απόγευμα και με όλες τις μορφές. Ήταν η συνέχεια στον κατήφορο της κυβέρνησης, που οργάνωσε τις αστυνομικές εισβολές στο Πολυτεχνείο και στην Πολυτεχνειούπολη για να συλλάβουνε φοιτητές και φοιτήτριες και αποφάσισε το χουντικό μέτρο της απαγόρευσης συνάθροισης άνω των τριών ατόμων. Ανήμερα της εξέγερσης γίνανε εκα

  ΔΕ ΘΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΤΣΑΜΠΑ ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΟΥΤΕ ΣΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΣΑΣ ΟΝΕΙΡΑ... Σαν εργαζόμενες στην εστίαση έχουμε συνηθίσει ένα καθεστώς λάστιχο, τόσο στις μέρες όσο και στις ώρες εργασίας μας. Δουλεύουμε σε αργίες, που άλλ@ ξεκουράζονται, χωρίς να τις πληρωνόμαστε ως τέτοιες, σε εξοντωτικά ωράρια που συχνά κάνουν τη νύχτα μέρα μας και προσπαθούμε να προσαρμοστούμε σε προγράμματα που αλλάζουν από τη μία βδομάδα στην άλλη. Παρ' όλα αυτά απαντάμε στην ασυδοσία του κάθε εργοδότη διεκδικώντας, όσ@ το θέλουμε αυτά που μας χρωστάει. Το νέο νομοθετικό έκτρωμα του υπουργείου εργασίας είναι μια καινούργια προσπάθεια του κράτους να πάρει πίσω ακόμη και τα βασικά μας δικαιώματα με το έτσι θέλω. Κεκτημένα ενός αιώνα πάνε να καταργηθούν εν μία νυκτί, με πρόφαση την ενίσχυση της δήθεν οικονομίας της χώρας μπροστά στην πανδημία. Γνωρίζουμε καλά όμως από τα τόσα χρόνια, που δεν μοιραστήκαμε ποτέ τα κέρδη των αφεντικών, πως δεν υπάρχει μία και ενιαία οικονομία, αλλά αύξηση και διατήρηση κερδών

  Κινονό: τέχνη του η εκµετάλλευση για τον αγώνα και τις αυτονόητες διεκδικήσεις των δύο απολυμένων συναδέλφων από το Κινονό Η εργασιακή κατάσταση που επικρατούσε στο µαγαζί Κινονό, στην οδό Φαλήρου 48, στο Κουκάκι, ήταν η δεδοµένη συνθήκη σε σειρά µαγαζιών του κλάδου. Μισά ένσηµα, αδήλωτα μεροκάματα, συνεχής πίεση την ώρα εργασίας υπό το βλέµµα της υπεύθυνης, καθόλου δώρα, επιδόµατα και ηµέρες άδειας. Αντιθέτως, όσες ανάγκες ή αλλαγές χρειαζόταν το µαγαζί τις καλύπταµε τ@ εργαζόµεν@ µε τη µεταξύ µας συνεννόηση. Με λίγα λόγια, όλα στηρίχτηκαν στο κλασικό πακέτο της περιβόητης «αρχικής συµφωνίας», που εκµηδενίζει όλα τα εργασιακά µας δικαιώµατα και που λειτουργεί µόνο για τη µεγαλύτερη αποδοτικότητά µας, προς τέρψη της µεγιστοποίησης του κέρδους του αφεντικού. Εν ώρα εργασίας ερχόµασταν αντιµέτωποι µε τις παράλογες απαιτήσεις, φορτωνόµασταν επιπρόσθετες αρµοδιότητες άσχετες µε το αντικείµενο του πόστου µας (το οποίο ήταν η λάντζα). Παρά τις πιέσεις, αντισταθήκαµε σθεναρά στις αλ